|
Waardering: ***** meesterwerk **** goed *** redelijk ** matig * slecht
Cees Slinger - 'Then And Now' (DayBreak, 2004) ****
De eerste vijf tracks van deze cd zijn opgenomen in de VARA-radiostudio op 30 juni 1966 met Cees Slinger op piano, Ben Webster op tenorsax, Jacques Schols op bas en John Engels op drums, maar klinken hedendaags. Al hoor je dit soort tempi met zoveel ruimte vandaag de dag nauwelijks meer. De melancholieke, unieke Webster met zijn ijzersterke repertoire als 'Our Love Is Here To Stay', 'How Long Has This Been Going On' en 'Sunday' is al lang niet meer onder ons. Maar dankzij Daybreak, die deze cd heeft uitgebracht, kunnen we anno 2005 opnieuw luisteren naar een verrassend optimistisch klinkende Webster in goede doen. En zo te horen waren zijn sidemen hieraan absoluut mede debet, want zij geven 'the Frog' uitstekend partij.
Het tweede deel van deze cd staat in het teken van het heden, met wederom Cees Slinger achter de piano, Bart van Lier op trombone, Marius Beets op bas en Joost Patocka op drums. Slinger zet solo een fraaie uitvoering neer van 'A Nightingale'. In 'Really?' schuift letterlijk en figuurlijk trombonist Bart van Lier aan. Een prachtig mellow geluid in alle registers ('I Should Care'), een punctuele techniek ('One For Amos'), mooie fraseringen en melodische improvisaties maken hem tot een van Nederlands meest geliefde trombonisten. Bassist Beets en de gevarieerde slagwerker Joost Patocka (zijn solistische bijdrage op deze cd smaakt naar meer) laten zich van hun beste begeleidings-kant horen. In 'Witchcraft' bewijst Cees Slinger tenslotte nogmaals zijn onberispelijke jazzy timing en improvisatorische creativiteit.
Sensual - 'Acústico' (Munich Records, 2004) ***½
Een nieuw en fris geluid op deze cd is van zangeres Eva Kieboom. Liefhebbers van het Gilberto latinidioom komen hier volledig aan hun trekken. Bekende stukken als 'Garota de Ipanema', 'Corcovado' en 'Samba De Uma Nota Só' worden op geheel eigen wijze aan-genaam en verrassend geherinterpreteerd, zoals de vertolking van de Jobims klassieker 'Wave'. Kieboom heeft een aangenaam, fluweelzacht timbre waar je voor valt. 'Samba E Amor' en 'Perto De Vocé' zijn indringende, intieme vertolkingen waarmee ze haar vocale zeggingskracht toont en blijk geeft van veel gevoel voor timing en frasering.
Banda Sensual weet uitstekend een zwoele ambiance te creëren, waarbij je soms de Braziliaanse zon vermeend te voelen of de loomheid als gevolg ervan. Zang en spel van deze goed opgeleide muzikanten zijn uitstekend. De formatie bestaat uit Emiel van Rijt-hoven (toetsen), Sven Happel (electrische- en contrabas), Jasper van Hulten (drums) en Gijs Anders van Straalen ( percussie). Ervert Josemanders (trombone) gasteert op een tweetal stukken. Dit is een alleszins geslaagde eerste cd. Het wachten is op een vervolg waarin Sensual nog meer eigenheid laat horen. De composities en teksten van het duo Van Rijthoven-Kieboom, zoals 'Sou Sensual', 'O Supermercato' en het gevoelige 'Perto De Voce', bewijzen dat we nog veel van hen kunnen verwachten.
Tineke Postma - 'For The Rhythm' (Munich, 2005) ****
Met deze cd heeft Tineke Postma weer een klinkende stap voorwaarts gezet. Na haar goed ontvangen eerste cd 'First Avenue' is haar spel inhoudelijk weer verder tot wasdom gekomen. Ook haar composities getuigen van een verdere groei van haar muzikale persoonlijkheid. Door haar frisse kijk en aanpak van zowel standards als eigen composi-ties, spreekt zij niet alleen de gevestigde jazzliefhebbers aan, maar zal ook leeftijds-genoten voor deze muziek kunnen winnen. Wat betreft haar sidemen neemt Tineke Postma geen genoegen met minder. Wat te denken van Rob van Bavel op grand piano (exellent in 'Wandering') en Fender Rhodes, gitarist Eduardo Righini, bassisten Darryl Hall - hij is te horen op een vijftal tracks - en Jeroen Vierdag, en tenslotte drummer Terri Lyne Carrington.
Er valt heel wat te beleven aan deze cd. Postma's pakkende compositie 'Comprehension' bijvoorbeeld is een relaxt medium-tempo stuk met een fraaie gitaarsolo van Eduardo Righini. Terri Lyne Carrington is prominent actief en uitdagend. Haar drumfills in 'Pump It Up' zijn essentieel. De standard 'Goodbye' van Gordon Jenkins wordt door Postma beel-dend en emotievol vertolkt. Een werkelijk indrukwekkende persoonlijke interpretatie. De creativiteit in haar spel en haar composities met fraaie melodielijnen beklijven. Mede gelet op haar voortreffelijke sidemen moest dit alles wel leiden tot een uitstekende jazz-cd van Nederlands fabrikaat.
Tord Gustavsen Trio - 'The Ground' (ECM, 2004) ****
Na zijn debuut-cd 'Changing Places' heeft de in Nederland nog tamelijk onbekende Noorse pianist Tord Gustavsen (1970) een tweede album het licht doen zien met bassist Harald Johnsen en drummer Jarle Vespestad. Zij kennen elkaar al sinds hun studietijd aan het conservatorium van Trondheim. Gustavsen maakt zich met 'The Ground' bekend als een meester in het creëren van uiterst indringende melodieën, die hij met de hem ten dienste staande complete pianistiek klankrijk vertolkt. Het klinkt allemaal vol emotie en met veel ruimte en rust, waaraan ook bas en drums essentieel bijdragen.
Het begeleiden van kerkkoren en het spelen van gospels in zijn beginperiode zijn mede-bepalend geweest voor zijn gevoel voor muzikale vrijheid en fascinatie voor melodie. Daarnaast hebben ook pianisten als Bill Evans en Keith Jarrett hem beïnvloed. Bessie Smith en Billie Holiday - met hun eenvoudige liedvormen, melodievoering, frasering en lyriek - zijn eveneens belangrijke bouwstenen voor zijn muzikale vorming geweest. Soul, blues en klassieke Europese muziek: het komt op deze ook qua geluidskwaliteit prachtige cd allemaal voorbij. Bassist Harald Johnsen en allround drummer Jarle Vespestad voegen zich met hun spel harmonieus en dienstbaar naar Gustavsen en geven diens pakkende melodieën de juiste glans. Een mooie 'onthaast-cd' als je de hectiek van alledag even voor gezien houdt en de lyrische muziek van dit pianotrio door je lichaam laat stromen.
Keith Jarrett - 'Radiance' (ECM, 2005) ****½
Publiek en Keith Jarrett waren beiden onkundig van hetgeen zich zou gaan ontrollen tijdens dit live-optreden. Jarrett heeft in tegenstelling tot zijn zo bejubelende solo Köln Concert hier niet gekozen voor enig concept of programma, maar voor een blanco en ongewis avontuur in de meest letterlijke zin. Op deze dubbel-cd horen we instant composing in optima forma. Parts 1-13 werden live gespeeld en opgenomen in de Osaka Festival Hall; Parts 14-17 werden opgenomen in de Metropolian Festival Hall in Tokyo. Melodische lijnen, ritmes, tempowisselingen en wisselende sferen, het gebeurt allemaal organisch en ontspringt du moment aan zijn creatieve geest, vanzelfsprekend gebruik-makend van een grote technische en muzikale bagage. Hij incorporeert en duidt klassiek, jazz, folk and beyond.
Wat fascineert is het ondoorgrondelijke van dit proces en de aansprekende, meeslepende klinkende resultaten ervan. Deze nieuwe cd is een magnum opus van grote betekenis. Een volstrekt unieke creatie, die jazzgeschiedenis zal schrijven. Jarrett schept en her-schept eigen melodieën, ontleedt en verdiept ze of hergebruikt ze voor weer een volgen-de passage. Geen wonder dat 'Radiance' je van de eerste tot en met de laatste noot geboeid houdt. Universele pianojazz met verstilde momenten, die zich ontwikkelen in snelle en heftige pasages en vice versa. Een miraculeus en onverklaarbaar muzikaal scheppingsproces. Ontroerend, meditatief, lyrisch, hemels en verlichting biedend (zoals Part 15 van cd 2): het zit er allemaal in. Naar verluidt zal van het Tokyo-concert binnen-kort ook een dvd uitkomen.
(Cees van de Ven, 10.11.05)
|
|
|
|
|
|